ਕਿਉਂ ਘੱਟ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪੱਤਰਕਾਰਿਤਾ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ? -ਨਿਰੰਜਣ ਬੋਹਾ

From the perusal of your article, I have learnt that you are not the stuff, most of the mediapersons are made of. I feel so pleasant that there exist such reporters even today, for whom jounalism is a committment and not 'just' a profession. Hats off, Boha ji!

Punjabi comrades have ruled Punjabi journalism to a great extent. They must be responsible for the downfall in the ethics of Journalism to some extent. Punjabi comrades have also ruled the employees Unions of the Government Departments in Punjab and none of such unions ever raised any voice against the harassment of common man in the government departments. There must be a link between the corruption in both journalism and Government Department directly with the Punjabi Comrades.

boha ji bilkul sahi likhia kujh pile patarkaran ne sachi patarkari nun badnam kr ditta hai

ਜਿੱਥੇ ਲੋਕ ਰਾਜ ਦੇ ਨੇਮਾਂ ਤੇ ਆਮਲ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਂਦਾ ਓਥੇ ਹੰਜ ਈ ਹੋਂਦਾ ਏ, ਮੰਦੇ ਭਾਗਾਂ ਪਾਰੋਂ

ਹੋਰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਸੀ, ਜੋ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ ਕਹੇ ਬਿਨਾਂ। ਗੱਲ ਸਿਰਫ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਿਤ ਕਰ ਕੇ ਅਪਣੇ ਆਪ ਤੱਕ ਸੀਮਿਤ ਕਰ ਲਈ ਲੱਗਦੀ ਹੈ। 25 ਸਾਲ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਨਿਕਲ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਜਾਂ ਤਾਂ ਕਾਹਲ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਤੇ ਜਾਂ ਓਹਲਾ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਖਬਾਰਾਂ ਜਾਂ ਚੈਨਲ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਤੇ ਜੋ ਬੋਝ ਲੱਦਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਸ ਬਾਰੇ ਜ਼ਿਕਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਲੇਖ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਾਸੜ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਪਰ ਅਧੂਰਾ ਜ਼ਰੂਰ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੈ। ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀਆਂ ਦਰਪੇਸ਼ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਬਾਰੇ ਵੀ ਚਾਨਣਾ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਗਿਆ, ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲੋਂ ਇਸ ਦੀ ਆਸ ਸੀ। ਇੰਝ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿਰ ਪਲੋਸ ਕੇ ਵਾਲ ਪੁੱਟਣ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਉਪਰੋਕਤ ਲੇਖ ਵਿੱਚ। ਮੀਡੀਆ ਭਾਰਤੀ ਲੋਕਤੰਤਰ ਦਾ ਚੋਥਾ ਥੰਮ ਹੈ। ਲੋਕਤੰਤਰ ਦੇ ਅਰਥਾਂ ਤੋਂ ਹਰ ਸੂਝਵਾਨ ਵਿਅਕਤੀ ਭਲੀਭਾਂਤ ਜਾਣੂ ਹੈ। ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਮਿਸ਼ਨ ਵੀ ਹੈ। ਦੇਸ਼ ਸੇਵਾ ਵੀ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਪੀਲੀਏ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਿਉਂ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਗਈ ਇਸ ਬਾਰੇ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ। ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਪਰੋਕਤ ਲੇਖ ਤੋਂ ਸੇਧ ਤਾਂ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਹੈ ਪਰ ਜੋ ਹਲੂਣਾ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ ਉਹ ਨਦਾਰਦ ਹੈ। ਇੱਕ ਕਹਾਵਤ ਹੈ ਕਿ ਪਟਵਾਰੀ ਦਾ ਕੁੱਤਾ ਮਰੇ ਤੋਂ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਅਫਸੋਸ ਕਰਨ ਪਟਵਾਰੀ ਦੇ ਘਰੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜਿਸ ਦਿਨ ਪਟਵਾਰੀ ਦੀ ਮੌਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਕੋਈ ਵੀ ਨਹੀਂ ਢੁੱਕਦਾ। ਇਹੋ ਕਹਾਵਤ ਹੁਣ ਇੰਨ-ਬਿੰਨ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਤੇ ਲਾਗੂ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਹੈ।

ਸੁਰਜੀਤ ਗੱਗ ਜੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹਾਂ। ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਮੈ ਇੱਕੋ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਅਪਣੇ 25 ਸਾਲ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਨਹੀ ਸਮੇਟਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ । ਮੈ ਕਿਸਤਾ ਵਿਚ ਇਸ ਖੇਤਰ ਦੀਆਂ ਵੱਖ ਵੱਖ ਪਰਤਾਂ ਫਰੋਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕਰਾਂਗਾ

yes you are great ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ

ਅਫਸੋਸ ਹੈ ਕਿ ਲੇਖਕ 25 ਸਾਲ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਪਿਛੋਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਸਕਿਆ ਕਿ ਪੰਜਾਬੀ 'ਚ ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਪਤਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਜਰਨਲਿਜਮ ਲਈ ਸ਼ਬਦ ਘੜਿਆ ਸੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਪਰ ਇਹ ਜਨਾਲ ਲਿਖ ਰਹੇ ਨੇ ਪਤਿਰਕਾਰਿਤਾ.... ਇਹਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਸੱਚੇ ਹੋਣਗੇ ..ਪਰ ਇਨਾਂ ਦੀ ਪਤਰਕਾਰੀ ਬਾਰੇ ਸ਼ਮਝ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਨੇ ਹੀ ਜ਼ਾਹਰ ਕਰ ਦਿਤੀ .........ਪਤਿਰਕਾਰਿਤਾ.....ਕੋਈ ਔਖਾ ਜਿਹਾ ਸ਼ਬਦ ਲੱਭਣਾ ਸੀ ਸੰਸਕਿ੍ਤ ਦਾ ..ਪਤਰਕਾ੍ਯਾਕਰਤਯਵ ..........ਹਾ ਹਾ ਹਾ e

ਪੱਤਰਕਾਰਿਤਾ ਨੂੰ ਜਾਣ ਬੁਝ ਕਿ ਪਤਿਰਕਾਰਤਾ ਬਣਾਉਣ ਤੋ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀਂਇਸ ਵਿਚ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਏ ਹੋ ਜਾਂ ਸ਼ਰਾਰਤ ਨਾਲ।ਹਾ ਹਾ ਹੀ ਹੀ ਦੀ ਭਾਸਾਂ ਵੀ ਸੰਵਾਦਕ ਨਹੀ ਹੈ। ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਤੇ ਪੱਤਰ ਕਾਰਿਤਾ ਸਮਾਨ ਅਰਥੀ ਸ਼ਬਦ ਹਨ।

ਨਿਰੰਜਨ ਜੀ ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਹੀ ਲੇਖ ਵਿੱਚ "ਇੱਕ ਪਲ ਲਈ ਤਾਂ ਮੈ ਇਹ ਵੀ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਅਖ਼ਬਾਰ ਨੂੰ ਖ਼ਬਰਾਂ ਭੇਜਣੀਆਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਕੇਵਲ ਲੇਖ –ਕਹਾਣੀਆਂ ਲਿਖ ਕੇ ਆਪਣਾ ਭੁਸ ਪੂਰਾ ਕਰਦਾ ਰਹਾਂ ਪਰ ਦੂਸਰੇ ਪਲ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਇਰਾਦਾ ਬਦਲ ਲਿਆ । 25 ਸਾਲ ਤੋਂ ਲੱਗੇ ਨਸ਼ੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਛੱਡਣਾਂ ਕਿਹੜਾ ਸੌਖਾ ਕੰਮ ਹੈ।" ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦਾ ਵੀ ਨਸ਼ਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ? ....... ਜਿਆਦਾਤਰ ਜੋ ਲੋਕ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਉਹ ਇਹੋ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਹਾਲੇ ਜੇਹੇ ਹਾਲਤ ਹਨ ਸਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੋਈ ਲੱਖ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦਾ ਢੋਲ ਪਿੱਟੀ ਜਾਵੇ | ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਸਪਲੀਮੈਂਟ ਪੱਤਰਕਾਰ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਮੰਗਤਾ ਬਣਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ | ਫਿਰ ਵੀ ਕੁਝ ਕਲਮਾਂ ਹਨ ਜਿੰਨਾ ਨੇ ਸਚ ਦਾ ਪੱਲਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਤੱਕ ਜੋਖਮ ਵਿੱਚ ਪਾਕੇ ਪਰ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਪੁਕਾਰਿਆ ਜਾਵੇ ਜਿਆਦਾਤਰ ਹਮਾਮ ਵਿੱਚ ਸਭ ਨੰਗੇ ਹਨ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੀ ਹੈ |

ਇਕਬਾਲ ਜੀ , ਤੁਸੀ ਸਤੁੰਤਰ ਹੋ ਕਿ ਤੁਸੀ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਕੀ ਸੋਚਦੇ ਹੋ। ਪਰ ਇਹ ਹਕੀਕਤ ਹੈਮੈ ਸਪਲੀਮੈਂਟ ਕਲਚਰ ਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਜਿੰਨਾ ਹੀ ਵਿਰੋਧੀ ਹਾਂ। 25 ਸਾਲਾਂ ਵਿਚ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਅਖਬਾਰ ਨੂਂ ਕੇਵਲ ਿੲਕ ਵਾਰ 20000 ਕੁ ਹਜ਼ਾਰ ਦਾ ਸਪਲੀ ਮੈਂਟ ਦਿੱਤਾਹੈ' ਉਹ ਵੀ ਮੰਗਤਾ ਬਣ ਕੇ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਬਲੈਕਮੇਲਰ ਬਣ ਕੇ। ਸਪਲੀਮੈਂਟ ਨਾ ਦੇਣ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਅਧੀਨ ਮੈਂਨੂੰ ਇਕ ਅਖਬਾਰ ਦੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਛੱਡਣੀ ਵੀ ਪਈ ਹੈ।ਮੇਰੀ ਜ਼ਮੀਰ ਮੈਂਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਆਗਿਆ ਨਹੀਨ ਦੇਂਦੀ ਕਿ ਮੈ ਇਸਤਿਹਾਰਾਂ ਲਈ ਿਕਸੇ ਦੀਆਂ ਲੇਲੜੀਆਂ ਕੱਢਾਂ, ਪੁਰਾਣਾ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅਖਬਾਰ ਸਪਲੀਮੈਂਟ ਲਈ ਮੇਰੇ ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਦਬਾਅ ਨਹੀ ਪਾਉਂਦਾ ' ਜਦੋ ਮੰਗਤਾਬਨਣ ਦੀ ਨੌਬਤ ਆਈ ਮੈਂ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਛੱਡ ਦਿਆਂਗਾ।

@ਨਿਰੰਜਨ ਬੋਹਾ ਜੀ ...ਤੁਸੀਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਸੰਖੇਪ ਲਿਖੇ ਨੂੰ ਗਹੁ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਪੜਿਆ ...ਜੇ ਮੈਂ ਜਾਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾਈ ਹੈ ਤਾਂ ਇਸ ਲਈ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹਾਂ ...ਮੇਰਾ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਜਦ ਇੱਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਸਪਲੀਮੈਂਟ ਲਈ ਕਿਸੇ ਥਾਣੇਦਾਰ, ਸਰਪੰਚ, ਪੰਚ ਦੇ ਬੂਹੇ ਤੇ ਜਾਣ ਲਈ ਮਜ਼ਬੂਰ ਹੋਵੇਗਾ ਸਿਰਫ ਉਸ ਪੇਜ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਜੋ ਉਸ 'ਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਥੋਪ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਕਲਮ ਦੀ ਨੋਕ ਉਹਨਾਂ ਖਿਲਾਫ਼ (ਜਿੰਨਾ ਤੋਂ ਇਸ ਪੇਜ ਲਈ ਪੈਸੇ ਲਏ) ਲਿਖਣ ਲੱਗੇ ਰੁਕੇਗੀ ਨਾ ਤਾਂ ਤਿੱਖੀ ਜਰੂਰ ਨਹੀਂ ਰਹੇਗੀ | ਇਹ ਟਿੱਪਣੀ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਤੋਂ ਵਧ ਇਸ ਸਪਲੀਮੈਂਟ ਵਾਲੇ ਵਰਤਾਰੇ ਤੇ ਸਵਾਲੀਆ ਨਿਸ਼ਾਨ ਜਰੂਰ ਕਸਦੀ ਹੈ ਬੇਸ਼ਕ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਪਤਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਦਾ ਕਮਿਸ਼ਨ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ | ਇੱਕ ਖ਼ਬਰ : Punjab News Online ਤੋਂ : ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਨੂੰ ਪੀਲੀਆ ਹੋ ਗਿਆ, ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਸਿਆਹੀ ਮੁੱਕ ਗਈ। ਮੈਂਟਰੋ ਸੂਅ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਸੋਅ ਰੋਮ ਦੇ ਉਦਾਘਾਟਨ ਦੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਲਗਵਾਉਂਣ ਲਈ ਪ੍ਰਤੀ ਪੱਤਰਕਾਰ 1 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਦਾ ਮੁਫ਼ਤ ਤੋਹਫ਼ਾ ਕੂਪਨ ਭੇਂਟ ਕੀਤਾ- 5 ਦਰਜ਼ਨ ਦੇ ਕਰੀਬ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੇ ਲਗਵਾਈ ਹਾਜ਼ਰੀ-ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਦੀ ਕਵਰੇਜ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਪੁੱਜਦੇ ਨੇ ਦੋ ਦਰਜ਼ਨ ਤੋਂ ਘੱਟ ਪੱਤਰਕਾਰ ਬਠਿੰਡਾ, ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੋਟਭਾਰਾ, ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਪਾਇਆ ਗਿਆ। ਲੋਕ ਗਾਇਕ ਜਗਸੀਰ ਜੀਦਾ ਜੀ ਦੀਆਂ ਤੁਕਾਂ, ''ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਨੂੰ ਪੀਲੀਆ ਹੋ ਗਿਆ, ਸੋਚਾਂ ਦੀ ਸਿਆਹੀ ਮੁੱਕ ਗਈ।'' ਸਹੀ ਸਾਬਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਜਾਪੀਆਂ। ਜੁੱਤੇ ਤੇ ਹੋਰ ਸਮਾਨ ਬਣਾਉਂਣ ਦੀ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕੰਪਨੀ ਮੈਂਟਰੋ ਸੂਅਜ਼ ਨੇ ਬਠਿੰਡਾ ਸਥਿਤ ਅੱਜ ਖੋਲੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੋਅ ਰੂਮ ਦੇ ਉਦਘਾਟਨ ਦੀ ਕੰਵਰੇਜ਼ ਕਰਵਾਉਂਣ ਲਈ ਨਵਾਂ ਤਰੀਕਾ ਖੋਜਦਿਆ ਪ੍ਰਤੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਇੱਕ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਦਾ ਮੁਫ਼ਤ ਤੋਹਫ਼ਾ ਕੂਪਨ ਭੇਂਟ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਨੁਮਾਇੰਦਿਆਂ ਮੁਤਾਬਕ ਸਥਾਨਕ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਖੋਲੇ ਇਸ ਦੇ ਸ਼ੋਅ ਰੂਮ ਦੀ ਕੰਵਰੇਜ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਕੋਈ 60 ਤੋਂ ਵੱਧ ਪੱਤਰਕਾਰ ਪੁੱਜੇ। ਜਿਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲਈ, ਪ੍ਰਿੰਟ ਮੀਡੀਆ ਤੇ ਪ੍ਰੈਸ ਫ਼ੋਟੋਗ੍ਰਾਫ਼ਰ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਇਹ ਪ੍ਰੈਸ ਕੰਨਫ਼ਰੰਸ ਕੇਵਲ ਆਪਣੇ ਉਤਪਾਦਕਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਹਫ਼ਿਆਂ ਵਾਲੀ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਸੋਅ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਲਈ ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਐਨੀ ਹੋੜ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਪ੍ਰੈਸ ਕਾਨਫ਼ਰੰਸ ਵਿੱਚ ਕੇਵਲ ਅੱਧੀ ਦਰਜ਼ਨ ਪੱਤਰਕਾਰ ਹੀ ਪੁੱਜੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜਿਆਦਾਤਰ ਸ਼ੋਅ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਕਾਹਲੀ ਵਿੱਚ ਸਨ। ਭਾਰਤੀ ਕਿਸਾਨ ਯੂਨੀਅਨ ਏਕਤਾ ਦੇ ਆਗੂ ਜਸਵੀਰ ਸਿੰਘ ਸੇਮਾ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰਨ 'ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਸ ਜਥੇਬੰਦੀ ਵੱਲੋਂ ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਪ੍ਰੈਸ ਕਾਨਫ਼ਰੰਸ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ 20 ਦੇ ਕਰੀਬ ਪੱਤਰਕਾਰ ਪੁੱਜਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ 3-4 ਇਲਟਰੋਨਿਕ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪੱਤਰਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਕੂਪਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੂਪਨ ਵਾਪਸ ਹੋਣ ਦੀ ਵੀ ਖ਼ਬਰ ਹੈ, ਹੁਣ ਦੇਖਣਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਪੱਤਰਕਾਰ ਇਸ ਹਜ਼ਾਰ ਦੇ ਮੁੱਲ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਪੰਜਾਬ ਹਿਊਮਨ ਰਾਈਟਸ ਕਮੇਟੀ ਦੇ ਜਨਰਲ ਸਕੱਤਰ ਕਾ. ਵੇਦ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਗੁਪਤਾ ਨੇ ਇਸ ਵਰਤਾਰ ਦੀ ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਦਿਆ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੀਡੀਆ ਦੀ ਸੇਲ ਲੱਗਦੀ ਜਾਂ ਰਹੀ ਹੈ, ਜੋ ਵੀ ਵੱਧ ਤੋਹਫ਼ੇ, ਵੱਧ ਰੁਪਏ ਜਾਂ ਵੱਧ ਬਿਜਨਿਸ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਹੀ ਛਾਪਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ। ਉਹਨਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਆਮ ਆਦਮੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਮੀਡੀਆ ਨੇ ਹਾਸ਼ੀਆ 'ਤੇ ਹੀ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਜਗਤਾਰ ਸਾਲਮ ਦਾ ਇੱਕ ਸ਼ੇਅਰ: ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੁੰਦੈ ਭਰੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ, ਜੋ ਨਹੀਂ ਛਪਦਾ ਕਿਸੇ ਅਖ਼ਬਾਰ ਵਿੱਚ। http://www.punjabinewsonline.com/share.php?a=3785

ਇਕਬਾਲ ਜੀ , ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੋਟਭਾਰਾ ਜੀ ਦਿ ਿੲਹ ਰਿਪੋਰਟ ਮੈ ਪਹਿਲੋਂ ਵੀ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ , ਸਲਾਮ ਕੋਟਭਾਰਾ ਜੀ ਨੂੰ ਜਿਹਨਾਂ ਆਪਣੇ ਭਾਈ ਚਾਰੇ ਦੀ ਇਸ ਨਰਾਜ਼ਗੀ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਗੈਰ ਇਹ ਰਿਪੋਰਟ ਛਾਪੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਚਲੀ ਸਚਾਈ ਤੋ ਅਸੀਂ ਭੱਜ ਨਹੀ ਸਕਦੇ। ਇਹ ਲੇਖ ਮੈ ਪੰਜਾਬੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨ ਵਿਚ ਵੀ ਛੱਪਣ ਲਈ ਭੇਜਿਆ ਹੈ;ਮੇਰਾ ਅਗਲਾ ਲੇਖ ਸਪਲੀਮੈਂਟ ਕਲਚਰ ਬਾਰੇ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ ,ਕੋਈ ਅਖਬਾਰ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਨੂੰ ਨਾ ਛਾਪੇ। ਿਕਸੇ ਮਾਸਿਕ ਤ੍ਰੈ ਮਾਸਿਕ ਜਾਂ ਇੰਟਰ ਨੈਟ ਪਰਚੇ ਤੇ ਿੲਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸਿਤ ਕਰਵਾ ਲਵਾਂਗੇ।

ਭੁਲ ਦੀ ਸੋਧ- ਮੁਆਫ ਕਰਨਾ ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਬੋਹਾ ਦੀ ਬਜਾਇ ਜੀ ਲਿੱਖ ਬੈਠਾ ਹਾਂ , ਜੀ ਸੰਬੋਧਨ ਮੈ ਇਕਬਾਲ ਲਈ ਵਰਤਣਾ ਸੀ ਪਰ ਅਚੇਤ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਜੋੜ ਬੈਠਾ।

ਸੱਚ ਬੋਲਣ ਨਾਲ ਬੰਦੇ ਦਾ ਰੁਤਬਾ ੳੁੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਪਰ ਸੱਚ ਬੋਲਣਾ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਜਿਗ਼ਰੇ ਵਾਲੇ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ...

ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆਂ ਅੱਜ ਮੈਂਨੂੰ ਤਕਰੀਬਨ 12 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਨੇ...ਜਾਂ ਇੰਝ ਕਹਿ ਲਓ ਕਿ ਪੱਤਰਕਾਰਤਾ ਦੇ ਖੇਤਰ ਚ ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਹਿੰਦੀ ਦੇ ਅਮਰ ਉਜਾਲਾ(ਪੰਜਾਬ ਚ) ਅਖਬਾਰ ਜਿੰਨੀ ਹੈ।ਨਿਰੰਜਣ ਬੋਹਾ ਜੀ ਦਾ ਵੱਡਾ ਬੇਟਾ ਸਕੂਲ ਚ ਮੇਰੇ ਤੋ ਸ਼ਾਇਦ 2 ਕਲਾਸਾਂ ਪਿੱਛੇ ਸੀ ਤੇ ਅਸੀ ਨਾਟਕਾਂ ਚ ਕੰਮ ਇਕੱਠੇ ਕਰਦੇ ਸਾਂ..ਸਕੂਲ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਤੋ ਨਿਰੰਜਣ ਬੋਹਾ ਜੀ ਦੀਆਂ ਸਿਫਤਾਂ ਸੁਣਕੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪੱਤਰਕਾਰ ਬਣਨ ਦਾ ਚਾਅ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ।ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਿਸਮਤ ਸਮਝਦਾਂ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਨਿਰੰਜਣ ਬੋਹਾ ਜੀ ਵਰਗੀਆਂ ਮਹਾਨ ਸਖਸ਼ੀਅਤਾਂ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਚ ਪੱਤਰਕਾਰਤਾ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਿਆ ਪਰ ਉਕਤ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਅਹਿਮ ਘਟਨਾਵਾਂ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਮੁੱਦਿਆਂ ਬਾਰੇ ਕਈ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਧਰਮ ਤੋ ਪਿੱਛੇ ਹਟਦਿਆਂ ਦੇਖਿਆ।ਅੱਜ ਸਮਝ ਆਇਆ ਕਿ ਨਿਰੰਜਣ ਜੀ ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਿਉਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ।

ਜੱਸੀ ਬੇਟੇ ਮੇਨੂੰ ਤੇਰੀ ਿਨੱਡਰ ਕਿਸਮ ਦੀ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਤੇ ਮਾਣ ਹੈ। ਹਰ ਸਮਾਜਿਕ ਘਟਣਾ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਦਾ ਆਪਣਾ ਆਪਣਾ ਨਜ਼ਰੀਆਂ ਹੂੰਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਿਕਸੇ ਨਿਜ਼ੀ ਲਾਲਚ ਅਧੀਨ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਦਰਮ ਤੋ ਪਿੱਛੈ ਹੱਟਿਆ ਹਾਂ ਤਾਂ ਬੇ ਝਿਝਕ ਲਿੱਖੀ

ਅੰਕਲ ਜੀ ਤੁਹਾਡੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀ ਹੈ।ਪੱਤਰਕਾਰਤਾ ਦੇ ਖੇਤਰ ਚ ਅੱਜ ਜੋ ਮੈਂ ਹਾਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਯੋਗਦਾਨ ਆਪ ਜੀ ਦਾ ਹੈ।ਜੇ ਕਿਧਰੇ ਤੁਹਾਡਾ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀ ਸੀ ਹੋਣਾਂ ਪਰ ਮੈਂਨੂੰ ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਲਗਦੈ ਕਿ ਪੱਤਰਕਾਰਤਾ ਦਾ ਧਰਮ ਨਿਭਾਉਦੇ ਸਮੇ ਤੁਸੀ ਸਮਾਜਿਕ ਜੋਖਮ ਲੈਣ ਤੋ ਬਚਦੇ ਹੋ।ਮੈਂਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਲਗਦੈ ਕਿ ਪੱਚੀ ਸਾਲ ਦੀ ਸਾਫ ਸੁਥਰੀ ਪੱਤਰਕਾਰਤਾ ਦੇ ਸਫਰ ਤੇ ਉਮਰ ਦੇ ਲਿਹਾਜ ਨਾਲ ਪੱਤਰਕਾਰੀ ਦੌਰਾਨ ਸਮਾਜਿਕ ਜੋਖਮਾਂ ਤੋ ਬਚ ਬਚਾਅ ਲਾਜਮੀ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਤੁਹਾਡੀ ਪੱਤਰਕਾਰਤਾ ਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨੂੰ ਸਲਾਮ...

Hale V Bahut Kujh Baaki E..........Raat Abhi Baaki e.......Baat Abhi Baaki E..........

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=331069590328938&set=a.261360757299822.40573.177584119010820&type=1&theater

It's good to see someone thniking it through.